بررسی اثر بخشی توان بخشی روانی دوساهو بر تعامل اجتماعی و مؤلفه های آن در کودکان فلج مغزی

هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی توان بخشی روانی دوساهو برتعامل اجتماعی و مؤلفه های آن در کودکان فلج مغزی 7تا 15سال شهر قزوین صورت گرفته است. روش: پژوهش حاضر، از نوع طرحهای شبه آزمایشی، پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است و نمونه ای به حجم 20 نفر از کودکان فلج مغزی که شرایط شرکت در این پژوهش را داشتند، به روش تصادفی در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جای داده شدند. از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد سپس برای گروه آزمایشی به مدت دو هفته و هر هفته سه جلسه تمرینات توان بخشی روانی دوساهو انجام شد و برای گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت؛ سپس از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. پرسشنامه تعامل اجتماعی دادخواه و همکاران (1998) در این پژوهش به عنوان ابزار استفاده گردید. یافته ها: نتایجی که از تحلیل کوواریانس به دست آمد، حاکی از تأثیر معنادار روش توان بخشی روانی دوساهو بر تعامل اجتماعی کودکان فلج مغزی بود ( 01/0 p< ). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که با استفاده از روشهای روان شناختی و به کارگیری تلاش و اراده در کودکان فلج مغزی می توان به آنها در بهبود تعاملات اجتماعی کمک کرد، لذا می توان به خانواده ها و دیگر مسئولین تعلیم و تربیت استثنایی، استفاده از این روش را جهت بهبود تعاملات اجتماعی این کودکان پیشنهاد کرد.